Wowzers

Paul Smith, typewriter artist. Go Paul!

Allez toch.

Mijn liefje is vanmorgen vertrokken voor tien dagen Berlijn en ik vervéél me…

Een staminee heb ik niet.

Een goed boek dan maar?

Nope, alles uitgelezen.

Lekker badje nemen?

Meh, geen badschuim meer.

Prison Break kijken?

Michael foockin Scofield kan mijn rug op met zijn fluisterstemmetje.

Dan maar mailtjes checken.

Beetje YouTuben en blogjes doornemen.

Streepje muziek luisteren.

En – kijk eens aan – ineens zijn we twee uur verder. 

Time well spent.

Is het gestopt met regenen? Yes! Tijd voor een trip naar de nachtwinkel.

…

Help mij.

Ow yeah

Wat doe je op een zonnige zaterdag als deze, met geen rotte euro op je rekening?

Lekker lui wezen op je dakterras natuurlijk.

Binnenkort: BBQ’s en cocktails @ our place!

En omdat we nogal fier zijn op ons terras, hieronder enkele stoeffoto’s.

Epic

Het was een zege voor mezelf. De Ten Miles. Uitgelopen. Victorie!

Het was hard verdorie. Drie keer gestopt. Eén keer gestruikeld over een verloren loopschoen. Maar luid aanmoedigende vrienden aan de kant deden me volharden. Een bonkend hart, een euforisch gevoel.

Prachtig.


En dit alles in mijn dromen.

Puh.

Volgende week weer Start-To-Runnen.
Misschien.

Trixen

Vanavond een Trix-avondje met Jason Isbell.

Flashback

Toen ik heel, héél klein was, en bij mijn grootmoeder op de schoot zat, fascineerden haar handen mij altijd enorm. Het verweerde vel bleef staan zoals je het boetseerde, alsof het klei was. Bij mij lukte dat niet, want mijn velletje zat nog zo strak als een ballon. "Ge moogt content zijn da ge da nog nie kunt, me menneke", zei ze nog. Bummer!

 

Nu, bijna dertig jaar later, is mijn droom uitgekomen. 

Morgen naar 't stad voor een voedende, antirimpel handcrème.

Vanavond ga ik naar deze heren kijken.

D'oh!

En 't ziet er niet naar uit dat daar vandaag verandering in komt.

Meh.

Hebt u ook van die dagen? 

Waarop de vuilzakken op zijn, net wanneer je net een nieuwe moet steken?

Waarop de lepel vol tomatensaus plets op je witte blouse spat?

Waarop je factuur voor de autoverzekering en die voor de brandverzekering op dezelfde dag in de bus liggen?

Waarop je je computer van azerty naar querty omtovert en niet meer weet hoe dat ongedaan te maken?

Waarop je het bad laat overlopen, en in alle haast je teen stoot tegen de deur, waardoor die dekselse nagel nog verder scheurt.

Nee, ik ook niet.

Mission accomplished

Familiebezoek was leuk, kindjes waren braaf, hapjes waren goed bevonden, appartement evenzeer.
Uw (zelf)voldane Kakeltrut

Zoinks

Vandaag = schoonfamiliebezoek.

To do:
- stofzuigen en met nat (i want to break free)
- badkamer kuisen (hoogpolig tapijtje terug hoogpolig krijgen)
- opruimen (alles in de kasten wegmoffelen)
- hopen op goed weer (sure)
- dipgroenten maken (met dank aan Devos Lemmens)
- kindvriendelijk zijn (eep) 
Uw neurotische Kakeltrut

Wij zijn open

Lieve Mijnheer de Wijkagent,

Begin februari zijn wij verhuisd naar uw wijk. U bent misschien al langsgeweest, maar hebt ons  waarschijnlijk niet gevonden. Onze namen hingen namelijk nog niet op de bel. Maar sinds gisteren wonen wij niet meer anoniem.

Dus kom gerust nog eens langs. Onze bel is wel kapot, dus gooi een paar steentjes tegen het raam, zodat we weten dat u voor de deur staat. Ik zorg voor melk en koekjes.

Tot dra!

Uw Kakeltrut

Nagelstaarderij

De tijd van de open schoenen komt eraan. Hoewel ik dit vooruitzicht in normale omstandigheden zou toejuichen, is er momenteel een kink in de kabel... of beter, een scheur in de nagel.

Een half jaar geleden rende ik Sicilië rond in een paar ballerina’s. Schoon en lieflijk, dat wel. Maar ook pijnlijk en toch iets te lang gedragen dan goed voor me was. Want wat tijdens het reisje verdacht veel op aanstellerij leek (dixit het lief), bleken nadien twee blauwe dikketeennagels te zijn. En nu zes maanden later - net voor het mooie weer - dreigen de krengen middendoor te scheuren.

Mijn modetip voor de zomer: de gesloten basketsloef.

(Stinkvoeten are back in style, baby)

Het is niet voor mij, het is voor mijn eenzaamheid

Beste lezer, wie u ook moge zijn, weest welgekomen.

Ik ben hier om prietpraat te verkopen. Om mijn ei kwijt te kunnen. 
Kortom - laat ons een koe een kat noemen - om tijd te verspillen. 

Ik ken helaas niemand in de blogging community dus ik veronderstel dat het vaak zal lijken alsof ik tegen mezelf aan het praten/schrijven ben. 

Net zoals in het echte leven dus. 
No biggie.

Uw Kakeltrut.