Het was een zege voor mezelf. De Ten Miles. Uitgelopen. Victorie!
Het was hard verdorie. Drie keer gestopt. Eén keer gestruikeld over een verloren loopschoen. Maar luid aanmoedigende vrienden aan de kant deden me volharden. Een bonkend hart, een euforisch gevoel.
En dit alles in mijn dromen.
Puh.
Volgende week weer Start-To-Runnen.
Misschien.
2 opmerkingen:
hahaha :)
ik zou er noooooit aan beginnen! (en dan nu Gargamel-stemmetje:) ik hààt sporten ;)
@Sarah: moet dat niet met het stemmetje van de moppersmurf zijn?
Ik zou het ook nooit doen, niet omdat ik sporten haat, helemaal niet zelfs, maar lopen is niks voor mij.
Een reactie posten